Գիտական քննարկում արևմտահայերենի բաժնում

        ԱՐԴԻ ՀԱՅԵՐԷՆԻ ԲԱՌԱՊԱՇԱՐԻ ՄԱՔՐԱԶՏՈՒՄԸ ՈՐՊԷՍ ԵՐԿՈՒ ՃԻՒՂԵՐՈՒ ՄԵՐՁԵՑՄԱՆ ՃԱՆԱՊԱՐՀ

        Ցաւալի իրողութիւն է, որ ազգային պետական շատ գերատեսչութիւններ, կրթամշակութային կազմակերպութիւններ... եւ այլն, պարտ ու պատշաճ ձեւով հոգածու չեն ըլլար մայրենի լեզուի մաքրազտման, կանոնակարգման խնդիրներու պարագային: Մինչդեռ՝ ինչպէս ատենին շեշտուած է «Արեւմտահայերէնի եւ արեւելահայերէնի մերձեցման ուղիները» գիրքին մէջ. «մեր գրական լեզուներու մերձեցման ամէնէն ապահով կռուաններէն մէկը լեզուական մաքրութիւնն է... մաքրենք մեր լեզուն, ու պիտի զգանք, որ մենք աւելի լաւ կը հասկնանք, աւելի կը մօտենանք իրարու»:  Իրապէս մաքրազտումը անհրաժեշտ պայման է, սակայն այս խնդիրին մէջ հարկ է ըլլալ չափաւոր մօտեցումի հետեւորդ: Ոչ թէ ամէն բան «հայացնել», այլ միայն այն պարագաներուն, երբ մայրենի լեզուն ունի օտար բառի հայերէն համարժէք ստեղծելու հնարաւորութիւնը: 

       Հարկ է շեշտել, որ արդի հայերէնի այդ հնարաւորութիւնները շատ-շատ են:

         Սոյն խնդիրին մէջ քիչ մը տարբեր են արեւելահայերէնի եւ արեւմտահայերէնի մօտեցումները: Ահա այս պարագան է, որ կը ստիպէ վերականգնելու Համահայկական Եզրաբանական Խորհուրդը: Այդ Խորհուրդի որոշումները օրէնքի ուժ պէտք է ունենան եւ յանձնառու ըլլան ինչպէս Սփիւռքի, այնպէս ալ հայաստանեան բոլոր լրատուամիջոցներու համար: