Ս.թ. մայիսի 17-ին ՀՀ ԳԱԱ Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտի հեռավար հարթակում տեղի ունեցավ ընդհանուր և համեմատական լեզվաբանության բաժնի հերթական սեմինարը, որը վարում էր բաժնի վարիչ, ավագ գիտաշխատող Վազգեն Համբարձումյանը: Սեմինարի ընթացքում քննարկվեց Վ. Համբարձումյանի «Հայերենը և կելտական լեզուները» թեմայով աշխատությունը: Բանախոսը նշեց, որ աշխատանքը ընդգրկում է ներածություն և վեց գլուխ:
Դրանցից 1-ին և 2-րդ գլուխներում (համապատասխանաբար) կատարվում է հին գրական հայերենի և նրա բարբառների, կելտական լեզուների և նրանց բարբառների քննություն:
Աշխատանքի 3-րդ գլուխը նվիրվում է հայերենի և կելտական լեզուների ծագումնային առնչությունների հարցերին՝ արդի համեմատաբանության և հայերենագիտության տվյալների ներառումով: Այդ հարցերին անդրադառնալն ունի մեծ նշանակություն արդի համեմատական լեզվաբանության համար:
Հաջորդ երկու գլուխներում ուշադրության առարկա են հնչյունական և բառային զուգաբանությունները՝ ըստ հրապարակի վրա եղած գիտական ուսումնասիրությունների տվյալների, Հ. Աճառյանի, Գ. Ջահուկյանի ցանկերի, այլև հատուկ ուշադրություն է դարձվում Թ. Գանկրելիձեի և Վյաչ. Իվանովի հայտնի աշխատության մեջ այս կամ այն չափով տեղ գտած հայերեն և կելտական լեզուների զուգահեռներին: Նշեց, «հայ-կելտական առնչություններին վերաբերող նման քննությունը խիստ կարևոր է հնդեվրոպական լեզուների համեմատական և տիպաբանական ուսումնասիրության համար, մանավանդ հայերենի նախագրային շրջանի պատմության շատ հարցերի նորովի լուսաբանման տեսանկյունից»:
Վերջին գլուխը ներկայացնում է բառային զուգաբանությունների բառիմաստային (թեմատիկ) խմբերը՝ ըստ Կ. Բաքի և Գ. Ջահուկյանի խմբավորման:
Ընդգծեց, որ հնդեվրոպական երկու խմբի լեզուների համեմատական-տիպաբանական քննության այս փորձը հեռանկարային է՝ առհասարակ նման ուղղվածության ուսումնասիրությունների ձեռնամուխ լինելու առումով:
