Գիտական քննարկում հայոց լեզվի պատմության բաժնում

             Ս.թ. մայիսի 13-ին հայոց լեզվի պատմության բաժնում տեղի ունեցավ քննարկում՝ նվիրված հին հայերենի հոգնակի թվի կազմության որոշ առանձնահատկություններին:

           Բանախոսն անդրադարձավ հայագետների հետազոտություններում, նաև գրաբարի դասագրքերում արձանագրված այն իրողությանը, որ հին հայերենում կիրառվող բուն հոգնակերտ են միայն  ք , ս, ց և իկ մասնիկները, մյուսները (-ան, անի, -եար, -որայ, -որեայ, -ստան, -տի,-ոտի) բառին հաղորդում են հավաքական նշանակություն: Արծարծվեց այն միտքը, որ տեսակետը վերանայման կարիք ունի, քանի որ որոշ բառերի և մանավանդ ազգերի, ցեղերի անուների վրա դրվելով՝ ք-ն միայն հոգնակի ձև չի կազմում. ցույց է տալիս և՛ հավաքական ամբողջություն, և՛ այն վայրը, որտեղ ապրում էին այդ մարդիկ, ասել է թե՝ ք-ն նաև տեղանվանական ածանց է, օր.՝   Հայք, Վիրք, Պարսք, Աղուանք և այլն: Այնուհետև նշվեց, որ մարդ բառի ձևակազմական բոլոր դրսևումները վկայում են, որ մարդիկ ձևը հին հայերենում նախապես արտահայտել է և՛ հավաքական, և՛ հոգնակի իմաստ: Ասվածը հաստատվեց նաև բնագրային օրինակներով:

         Ծավալվեց  քննարկում, բանախոսը կարծիք հայտնեց, որ հին հայերենի հոգնակի թվի կազմությունն  առանձին հետազոտության նյութ կարող է լինել և որոշ ըմբռնումներ կարող են նոր լուծումներ ստանալ: