Ս.թ. մարտի 6-ին ՀՀ ԳԱԱ Հ. Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտի հայոց լեզվի պատմության բաժնում տեղի ունեցավ հերթական գիտական քննարկումը՝ «Իմաստափոխության միտումներ միջին հայերենում» թեմայով:
Նշվեց, որ հայոց լեզվի պատմության միջին շրջանը զգալի հետաքրքրություն է ներկայացնում նաև բառերի իմաստային զարգացման ու փոփոխությունների տեսանկյունից: Հայ ժողովրդի կյանքում տեղի ունեցած հասարակական տեղաշարժերի ազդեցությամբ հայերենի բառապաշարը հարստացել ու զարգացել է ամենից առաջ ներքին հնարավորություններով: Միջին հայերենով ավանդված մատենագրության մեջ արտացոլվել են գրաբարում չվկայված զգալի թվով նոր իմաստներ, որոնց մի մասը, ակտիվորեն կիրառվելով միջին հայերենի շրջանում, պահպանվել և ամրագրվել է ժամանակակից հայերենի բառապաշարում, ինչպես՝ բերան «անգամ», գնալ «պակասել», դատել «աշխատել», ժամ «եկեղեցի», ծաղիկ «մաշկի ցանով արտահայտվող վարակիչ հիվանդություն», կուշտ «կշտացած», կոր «կարիճ», պղինձ «կաթսա», տարեց «մի քանի տարվա» և այլն:
Միջին հայերենի համար բնութագրական է այն, որ բառիմաստների նոր դրսևորումները գործածվել են հին իմաստներին զուգահեռ՝ այդպիսով ստեղծելով բազմիմաստություն և, ինչ խոսք, հարստացնելով լեզուն:
Նշվեց նաև, որ իմաստային նոր դրսևորումները միջին հայերենում հիմնականում պայմանավորված են խոսքիմասային տեղաշարժերով (գոյական-ածական կամ մակբայ, ածական – գոյական, ածական - մակբայ), բառիմաստի ընդլայնմամբ, նեղացմամբ և ավելի սակավ՝ փոխաբերական իմաստով գործածվելու հանգամանքով:
Իբրև ամփոփում արձանագրվեց, որ միջին հայերենի բառապաշարը բազմազան և հարուստ է նաև ի հաշիվ բազմաթիվ իմաստային նոր դրսևորումների, որոնք դեռևս կարոտ են մանրազնին հետազոտության:
Անուշ Անդրանիկի Խաչատրյան «Էլեկտրոնային մամուլի լեզուն (բառային կազմ, քերականական համակարգ)»
(թեկնածուական ատենախոսություն) Ժ.02.01 «Հայոց լեզու»
30.04.2024, ժ.15-ին
...
Վալտեր Տիգրանի Բերբերյան «Հայ ոճագիտական մտքի զարգացման հիմնախնդիրները (1950-2020-ական թթ.)»
(թեկնածուական ատենախոսություն) Ժ.02.01 «Հայոց լեզու»
26.01.2024, ժ.15-ին
...
